بالاخره این کتاب هم به ته رسید...
کتاب سمفونی مردگان به قلم عباس معروفی!
اول از همه از فاطمه ممنونم که این کتاب رو به من هدیه داد. واقعاً هدیه ی بی نظیری بود... ممنونم! :-)
امشب ساعت ۹ و خرده ای بالاخره کتاب رو بعد از کلی وقت تموم کردم. اوایل خیلی کند می خوندم... اصلا یه مدت هم گذاشتم کنار، یکی دو تا کتاب دیگه خوندم و باز برگشتم سمتش. این بار با آمادگی بیشتر!
چون مدام راوی عوض میشه، باید ذهن آدم فقط و فقط درگیر خودش باشه... یعنی بهتر اینه که باقی کتاب ها رو یه مدت بذارین کنار و بچسبین به این کتاب تا واقعا ازش لذت ببرین.
توصیه می کنم حتماً حتماً این شاهکار فارسی رو بخونین.
اوایل که می خوندم دلم به حال "آیدین" می سوخت بعد کمی جلوتر به حال "آیدا" و بعد جهالت "پدر" و توسری خوری "مادر" و حماقت "اورهان". فکر می کردم نقش اصلی کتاب "آیدین" هست اما حالا که تموم شده، می بینم همشون نقش اصلی بودن. خیلی قشنگ نویسنده داستان رو از زبان همه روایت کرده.
دوست دارم بعضی حرفا و اتفاقا رو اینجا بنویسم که همیشه یادم بمونه...
پدر، جابر، مستبد تام خانه!
آیدین کسی که زیر بار زور نمی رود. کتاب ها و
زندگیش را پدر به آتش می کشد تا به قول خودش آدمش کند اما او قید همه را
می زند و می رود! سوجی!
اورهان عزیزدردانه ی پدر و به نوعی پاچه خوار او! برادر کش!
آیدا دختری که فقط یک سایه است. مکالمه های زیادی از او در کتاب دیده نمی شود و اگر حرفی هم می زند درباره ی خودش نیست! سرکوب محض!!!
مادر دلسوز فرزندهای مظلوم واقع شده اما هیچ وقت کار به جایی نمی برد!
یوسف، یک اضافی که کسی نمی خواهدش. چون فقط یک مزاحم است!
و کلاغ های شوم مدام بر شاخه ها می خوانند: «برف، برف!»
«زندگی یک رسم قدیمی است، اخوی.»
ادامه ی مطلب خطر لو رفتن داستان!
